Marianne heeft gister voedselvergiftiging opgelopen. Ze is de hele nacht in de weer geweest. Alles eruit (boven en onder) en voelt zich erg beroerd en slap. De arme skat. Hoe gaan we dit vandaag doen? Het wordt een lange reis. Ik maak een kopje thee voor haar en laat haar maar even liggen als ik ga ontbijten (ja sneu). De koffers zijn al gepakt dus dat is het probleem niet. In de ontbijt zaal blijkt dat nog 2 mensen zich niet lekker voelen. Marjo is gisteravond met ons uit eten geweest, maar Harry niet. Dus waar het nu van komt? Zij zijn wel aan het ontbijten (niet veel overigens) maar dat lukt Marianne absoluut niet. Die moet er niet aan denken. Arme ziel. Uiteindelijk stappen we in de bus (met wat pillen gaat het hopelijk lukken want we moeten toch naar het vliegveld! ). Als we bij de tempel aankomen (na ongeveer 10 minuten) blijven Marianne en Harry in de bus achter, de rest gaat de laatste tempel bekijken, de Pashupatinath tempel. (Ik wou in de bus blijven maar marianne vond dat ik moest gaan, ik kon toch niets doen en ze gaat proberen te slapen). De Pashupatinath tempel is 1 van de heiligste tempels van de wereld die zowel door Hindoes als Boeddhisten wordt aanbeden. We lopen ongeveer een uur rond en zien verschillende dingen. Onder andere heilige mannen die verschillende rituelen uitvoeren en een overleden iemand die gecremeerd gaat worden (net als bij de Ganges). Het maakt wederom een diepe indruk op mij. Ook omdat dit in de open lucht wordt gedaan en iedereen dus mee kan/mag kijken. Het is niet privé en voelt als gluren. Bij deze ceremonie neemt de familie afscheid en loopt 3x om de houten drager heen en eert de overledene met voorwerpen en gebeden. Als deze ceremonie klaar is gaat de familie met de drager naar de andere kant van de tempel. Hier wordt de overledene uitgekleed (afhankelijk van de kaste, als de persoon rijk is worden de kleren en kleden vaak mee verbrand ) en bedekt met een laken, behalve het gezicht. Alle achtergelaten voorwerpen en sierraden worden verwijderd en de fakkel aangestoken. Dan gaat de vlam in het hout onder de overledene. Wij moeten vertrekken en ik vind het prima (brr). Ben benieuwd hoe het met de zieken is. Harry en Marianne zien er allebei niet fris uit. Blijkt dat de chauffeur de motor van de bus uitgezet heeft waardoor ook de airco uitging (de sukkel ). Gelukkig is het maar 10 minuten naar het vliegveld. De zieken gaan ergens zitten en wij gaan inchecken en alles wat nodig is doen. Het is gelukkig niet erg druk dus gaat het aardig snel. De pilletjes beginnen te helpen, de misselijkheid zakt af maar de eetlust is er nog niet. De vlucht gaat beginnen. Naar Istanbul bijna 9 uren (aaaahhhh te lang) dus 5 films gezien, houten kont, stijf, zere nek, klaarwakker maar moe maar niks vergeleken met als je je niet lekker voelt. Marianne slaapt af en toe, neemt een half broodje en wat thee en voelt zich wat beter dan vanmorgen. Ook Harry lijkt een beetje op te knappen. Ik ben blij dat het zo voorspoedig gaat. Wat sneu, op je laatste dag nog ziek worden....
Na de overstap in Istanbul nog een kleine 4 uur vliegen. Echt afzien. Op schiphol aangekomen staan onze skatsjes op ons te wachten. Fijn om weer in Nederland te zijn. Jan en ik stappen over op de carpool plek in Heerenveen. Hier scheidden onze wegen (nouja, donderdag weer werken, dus voor nu). N a 2 weken reizen, lol, genieten, afzien, mooie, prachtige, indrukwekkende, spirituele en soms emotionele belevenissen. Ik vond het een prachtige reis. Had wel wat meer tijd willen hebben om bijvoorbeeld een trekking door de bergen (Annapurnaketen ) te doen, meer plaatselijke bevolking willen zien en voelen etc maar daar was dit de reis niet voor. We hebben veel gezien en veel gereisd. India was me te druk maar Nepal is prachtig (behalve Kathmandu ). Ik had het niet willen missen en had geen betere reisgenoot kunnen treffen dan Marianne. Bedankt Marianne dat je dit met mij wou beleven (zelfs paragliden, stoerrrr) en bedankt dat jullie onze belevenissen gevolgd hebben (ondanks de soms slechte wifi).
Liefs x

The day after
Vannacht rond half 3 op bed (want nog douchen, bijkletsen, souvenirs uitdelen ). Om 7 uur alweer wakker dus om half 8 maar opgestaan. Maar 4,5 uur tijdsverschil (vroeger in NL)maar toch van invloed. Ik had enorme trek en was klaarwakker. Toen ik vannacht op bed ging (na ruim 24 uur onderweg te zijn geweest) was het eigenlijk al tijd voor mn ontbijt haha. Vandaar mn trek denk ik. Lekker met de hond gewandeld. Wat is het toch een voorrecht om hier geboren te zijn bedenk ik me. Er wordt veel gemopperd en geklaagd, over belangrijke, minder belangrijke en soms echt onzinnige dingen maar wie geboren is in het Westen heeft echt niets te klagen. Ben je geboren in bijvoorbeeld Afrika, India, dan ziet je leven er een stuk minder rooskleurig uit, heb je weinig tot geen toekomst. Ik weet het, als je als kind in deze situatie opgroeid dan weet je niet beter dan dat dit normaal is. Je volgt de weg die je ouders ook afgelegd hebben. Ik weet niet of interventie hierin hun leven gelukkiger of beter zou maken. Sommige aanpassingen zouden zeker verschil maken. Opruimen van het afval, het aanpakken van de luchtvervuiling. Maarja, wie ben ik, slechts een westerling die het een ander ook gunt om een betere toekomst en om betere kansen te hebben en die denkt dat hulp ook verbetering is.....

Vandaag de foto's bekeken, ruim 1000. Er zitten echt hele mooie en hele kleurrijke tussen dus ik ben begonnen met shiften. Daar ben ik nog wel even mee bezig dus. Ik zal ze zeker met jullie delen, dus wordt vervolgd.
Vanmiddag kwam de man met de hamer. Ineens kakte ik in en viel ik spontaan in slaap. Zal wel een paar dagen duren voordat ik mn ritme weer gevonden heb.

Nogmaals dank en de foto's volgen zsm.