Dag 16. Terugreis en the day after

Marianne heeft gister voedselvergiftiging opgelopen. Ze is de hele nacht in de weer geweest. Alles eruit (boven en onder) en voelt zich erg beroerd en slap. De arme skat. Hoe gaan we dit vandaag doen? Het wordt een lange reis. Ik maak een kopje thee voor haar en laat haar maar even liggen als ik ga ontbijten (ja sneu). De koffers zijn al gepakt dus dat is het probleem niet. In de ontbijt zaal blijkt dat nog 2 mensen zich niet lekker voelen. Marjo is gisteravond met ons uit eten geweest, maar Harry niet. Dus waar het nu van komt? Zij zijn wel aan het ontbijten (niet veel overigens) maar dat lukt Marianne absoluut niet. Die moet er niet aan denken. Arme ziel. Uiteindelijk stappen we in de bus (met wat pillen gaat het hopelijk lukken want we moeten toch naar het vliegveld! ). Als we bij de tempel aankomen (na ongeveer 10 minuten) blijven Marianne en Harry in de bus achter, de rest gaat de laatste tempel bekijken, de Pashupatinath tempel. (Ik wou in de bus blijven maar marianne vond dat ik moest gaan, ik kon toch niets doen en ze gaat proberen te slapen). De Pashupatinath tempel is 1 van de heiligste tempels van de wereld die zowel door Hindoes als Boeddhisten wordt aanbeden. We lopen ongeveer een uur rond en zien verschillende dingen. Onder andere heilige mannen die verschillende rituelen uitvoeren en een overleden iemand die gecremeerd gaat worden (net als bij de Ganges). Het maakt wederom een diepe indruk op mij. Ook omdat dit in de open lucht wordt gedaan en iedereen dus mee kan/mag kijken. Het is niet privé en voelt als gluren. Bij deze ceremonie neemt de familie afscheid en loopt 3x om de houten drager heen en eert de overledene met voorwerpen en gebeden. Als deze ceremonie klaar is gaat de familie met de drager naar de andere kant van de tempel. Hier wordt de overledene uitgekleed (afhankelijk van de kaste, als de persoon rijk is worden de kleren en kleden vaak mee verbrand ) en bedekt met een laken, behalve het gezicht. Alle achtergelaten voorwerpen en sierraden worden verwijderd en de fakkel aangestoken. Dan gaat de vlam in het hout onder de overledene. Wij moeten vertrekken en ik vind het prima (brr). Ben benieuwd hoe het met de zieken is. Harry en Marianne zien er allebei niet fris uit. Blijkt dat de chauffeur de motor van de bus uitgezet heeft waardoor ook de airco uitging (de sukkel ). Gelukkig is het maar 10 minuten naar het vliegveld. De zieken gaan ergens zitten en wij gaan inchecken en alles wat nodig is doen. Het is gelukkig niet erg druk dus gaat het aardig snel. De pilletjes beginnen te helpen, de misselijkheid zakt af maar de eetlust is er nog niet. De vlucht gaat beginnen. Naar Istanbul bijna 9 uren (aaaahhhh te lang) dus 5 films gezien, houten kont, stijf, zere nek, klaarwakker maar moe maar niks vergeleken met als je je niet lekker voelt. Marianne slaapt af en toe, neemt een half broodje en wat thee en voelt zich wat beter dan vanmorgen. Ook Harry lijkt een beetje op te knappen. Ik ben blij dat het zo voorspoedig gaat. Wat sneu, op je laatste dag nog ziek worden....
Na de overstap in Istanbul nog een kleine 4 uur vliegen. Echt afzien. Op schiphol aangekomen staan onze skatsjes op ons te wachten. Fijn om weer in Nederland te zijn. Jan en ik stappen over op de carpool plek in Heerenveen. Hier scheidden onze wegen (nouja, donderdag weer werken, dus voor nu). N a 2 weken reizen, lol, genieten, afzien, mooie, prachtige, indrukwekkende, spirituele en soms emotionele belevenissen. Ik vond het een prachtige reis. Had wel wat meer tijd willen hebben om bijvoorbeeld een trekking door de bergen (Annapurnaketen ) te doen, meer plaatselijke bevolking willen zien en voelen etc maar daar was dit de reis niet voor. We hebben veel gezien en veel gereisd. India was me te druk maar Nepal is prachtig (behalve Kathmandu ). Ik had het niet willen missen en had geen betere reisgenoot kunnen treffen dan Marianne. Bedankt Marianne dat je dit met mij wou beleven (zelfs paragliden, stoerrrr) en bedankt dat jullie onze belevenissen gevolgd hebben (ondanks de soms slechte wifi).
Liefs x

The day after
Vannacht rond half 3 op bed (want nog douchen, bijkletsen, souvenirs uitdelen ). Om 7 uur alweer wakker dus om half 8 maar opgestaan. Maar 4,5 uur tijdsverschil (vroeger in NL)maar toch van invloed. Ik had enorme trek en was klaarwakker. Toen ik vannacht op bed ging (na ruim 24 uur onderweg te zijn geweest) was het eigenlijk al tijd voor mn ontbijt haha. Vandaar mn trek denk ik. Lekker met de hond gewandeld. Wat is het toch een voorrecht om hier geboren te zijn bedenk ik me. Er wordt veel gemopperd en geklaagd, over belangrijke, minder belangrijke en soms echt onzinnige dingen maar wie geboren is in het Westen heeft echt niets te klagen. Ben je geboren in bijvoorbeeld Afrika, India, dan ziet je leven er een stuk minder rooskleurig uit, heb je weinig tot geen toekomst. Ik weet het, als je als kind in deze situatie opgroeid dan weet je niet beter dan dat dit normaal is. Je volgt de weg die je ouders ook afgelegd hebben. Ik weet niet of interventie hierin hun leven gelukkiger of beter zou maken. Sommige aanpassingen zouden zeker verschil maken. Opruimen van het afval, het aanpakken van de luchtvervuiling. Maarja, wie ben ik, slechts een westerling die het een ander ook gunt om een betere toekomst en om betere kansen te hebben en die denkt dat hulp ook verbetering is.....

Vandaag de foto's bekeken, ruim 1000. Er zitten echt hele mooie en hele kleurrijke tussen dus ik ben begonnen met shiften. Daar ben ik nog wel even mee bezig dus. Ik zal ze zeker met jullie delen, dus wordt vervolgd.
Vanmiddag kwam de man met de hamer. Ineens kakte ik in en viel ik spontaan in slaap. Zal wel een paar dagen duren voordat ik mn ritme weer gevonden heb.

Nogmaals dank en de foto's volgen zsm.

Dag 15 Kathmandu

Vandaag is onze laatste dag in Kathmandu. We kunnen uitslapen want een deel van de groep heeft zich opgegeven om een vlucht boven de Himalaya te maken. Wij (en 10 anderen) doen dat niet waardoor we om half 8 opstaan, rustig aan kunnen doen en om half 9 aan het ontbijt zitten. Zo lekker, net als het zeer uitgebreide ontbijt. Heerlijk. Om half 10 vertrekken we om een aantal tempels te bezoeken. Er zijn er vele hier in Kathmandu. De eerste waar we heen gaan is de Swayambhunath oftewel de apen tempel. De enorme stupa vormt het hart van het Nepalese boeddhisme en is een waar bedevaartsoord. Bovenop staat een afbeelding van de alziende ogen van Boeddha en ook hier wapperen vele kleurige gebedsvlaggetjes. Langs de steile trappen naar boven wordt je vergezeld door apen (en door de vele kraampjes). Bovenaan heb je een prachtig uitzicht over de vallei.
Daarna gaan we naar het Durbarplein. Hier werden vroeger de koningen gekroond. Helaas is het paleis door de aardbeving getroffen en staat het in de steigers. Na de lunch gaan we naar ee plek waar de jonge godin (Kumari ) van Nepal woont en wordt opgevoed door verzorgers.
We lopen door de stad naar de bus om nog een tempel en een museum te bekijken. Omdat er een aantal mensen liever nog even gaan shoppen of naar het hotel gaan wordt de groep gesplitst. Marianne en ik hebben het wel gehad met al die tempels (hoe mooi ze ook zijn) dus wij kiezen voor het hotel. En omdat marianne nog 1 souvenir wil kopen gaan we shoppen, eventjes deze keer want we zijn er eigenlijk wel klaar mee. We lopen samen met Wil, Anneke en Marshell naar de mainstreet. Waar het rete druk is en die ons sterk doet denken aan Delhi. Marianne vind er nog wat ze zoekt en weet zelfs af te dingen. En het lukt deze keer, we leren het nog wel. Daarna terug naar ons hotel. We nemen een taxi. Kost hier geen drol. Er zit een jonge knul achter het stuur die zeer behendig de auto door het drukke verkeer heen stuurt en ons voor de ingang van het hotel afzet. 300 roepies, zo'n 2,50-3 euro. Nou daar kom je in Nederland nog geen 5 meter mee! Daarna even lekker douchen en bijkomen waarna we met ongeveer de helft van de groep buiten de deur gaan eten. De tent waar we heen zouden heeft erg luide live muziek dus we gaan naar de bovenverdieping en zitten buiten. De kaart valt erg tegen maar ze hebben zoveel moeite voor ons gedaan dat we het sneu vinden om weg te gaan. En we hebben er ook niet meer de puf voor moet ik zeggen. Er wordt besteld en gegeten (niet bijzonder zoals verwacht) en na anderhalf uur gaan we terug naar het hotel. Lekker slapen want morgen een hele lange dag voor de boeg. We vertrekken om 8 uur, gaan op de weg naar het vliegveld nog een tempel bezoeken, dan is het nog 10 minuten naar t vliegveld. We hebben ook wel weer zin om naar huis te gaan (maar zien wel op tegen de enorme reis).

Dag 14 Kathmandu

Vandaag reizen we naar onze laatste stad, de hoofdstad van Nepal Kathmandu. Het wordt weer een lange reis door de Himalaya, langs dorpjes, de Trisulirivier, de rijstterrassen en de diepe dalen. Weer genoeg te zien dus in deze prachtige omgeving. Maar ook weer hobbelen in de bus want bestrating is er niet. We hebben een paar stops onderweg, koffie/thee/plaspauze. Op dezelfde plek als van Lumbini naar Pokhara. Grappig dat we daar de weg kennen. Daarna een stuk door rijden. Vervolgens gaan we ergens lunchen, mo-mos, dat zijn de gestoomde en gevulde deegpakketjes die we eerder gehad hebben (dumplings) met een biertje om de dorst te lessen en het vocht weer aan te vullen. Onze 3e stop is bij een hangbrug. Van de ene kant van de vallei naar de andere kant. Via een klein soort dorpje, lopen we naar de brug. Best wel een invasie voor de inwoners van dit dorpje. Maar ze lachen vriendelijk en willen wel op de foto (ook wel weer een inbreuk op hun privacy vind ik). Het oversteken van de brug valt reuze mee, zelfs voor onze hoogtevrees mensen. Mooi uitzicht ook over de vallei.
Daarna het laatste stuk rijden (voor het eerst ben ik er wel klaar mee). Als we Kathmandu binnenrijden ben ik best wel geschokt hoe het er hier uitziet. Is dit nou de hoofdstad? De wegen lijken van puin gemaakt te zijn, wat enorme stofwolken met zich mee brengt. Veel armoede, kleine huisjes (van golfplaat) langs de weg. Heel veel mensen dragen mondkapjes, wat niet verwonderlijk is gezien al het stof. 2-2 1/2 jaar geleden is er hier een zware aardbeving geweest. Blijkbaar is dat nog niet helemaal hersteld. Eenmaal wat dieper in de stad wordt het beter. Het contrast is groot als wij ons enorme Victoriaanse hotel (Britse invloeden) zien. Het lijkt Dynastie wel. Het voelt ook wel dubbel. In Afrika bleven we in kleine huisjes, net als de bewoners maar hier zitten we in de hotels terwijl er buiten de deur zoveel armoede is en je eigenlijk zo weinig kunt doen. Maar goed, eenmaal ingechecked gaan we naar onze hotelkamer, die er prachtig uitziet. Het is inmiddels half 6 (vanmorgen om 8 uur vertrokken) en Marianne en ik zijn er helemaal klaar mee. We zijn verreisd. Het einde van de vakantie (vakantie?) is in zicht en de vermoeidheid slaat toe. Als het kon zouden we wel naar huis geteleporteerd willen worden. Maar, omdat dat niet kan, gaan we ons opfrissen en wat in het hotel eten. Er is een bruiloft gaande waar we nog even gaan kijken (en dat mag gewoon hier). Het is een prachtig feest, met prachtige mensen, en een prachtig bruidspaar dat net de openingsdans doet. Ze lijken gelukkig en worden toegejuicht en krijgen veel applaus. Mooi om te zien.
Morgen is onze laatste dag hier. We gaan nog wat tempels bezoeken en mogen nog wat shoppen. Zaterdagmorgen vliegen we terug maar Nederland (en dat vinden we prima)
X

Dag 13 Pokhara

Paragliden!
Vandaag een rustig dagje op de planning (maar je weet t nooit). Vanochtend heul vroeg op gestaan, 5 uur. Om half 6, zonder ontbijt, vertrekken we om de zonsopgang van de Annapurnaketen te zien. Het is lekker koel. We rijden langzaam naar boven, via slechte u-vormige weggetjes. Het is nog schemerig. Ik word een beetje raar op mn maag door al dat geslinger en door de warmte in de auto. We stoppen bij een café met 2 bovenverdieping waarvan de bovenste een plateau heeft. Hierop hebben we mooi zicht op de Annapurnaketen met daarachter het Himalaya gebergte. Het ziet er prachtig uit maar wordt nog mooier als de zon de bergtoppen beschijnt en het licht steeds verder de berg over kruipt. Echt prachtig (en koud). Daarna terug naar het hotel om te ontbijten. Ik zei al dat het een prachtig hotel was. Nou het ontbijt loog er niet om. Beste score tot nu toe Bacon and eggs (sorry, toch nep vegetariër als zo uitkomt), bruinbrood, muesli en yoghurt, vers fruit en nog veel meer. Lekker dus. Vandaag 2 optioneel te boeken dingen op het programma. 3 uren wandelen richting bergen in de ochtend en/of paragliden in de middag. Wij kiezen voor lekker een paar uur relaxen en s middags paragliden. Woop woop, toch nog iets spannends doen deze vakantie. Er zijn een paar mensen in de groep die hoogtevrees hebben maar die zich toch laten overhalen door degene die wel gaan (waaronder Marianne, Robert en Marshell). Uiteindelijk zijn we met 10 man/vrouw. Best een grote groep dus. Zelfs 1 van de oudste dames (74 jaar) gaat mee en is erg enthousiast. Ze heeft er zin in, prachtig.
Dus s middags om half 2 stappen we in het busje om naar het opstap punt (of loslaatpunt, het is maar net hoe je het bekijkt) bovenop een berg te gaan. We hebben een jonge bestuurder die erg snel de u-bochten door scheurt waardoor ik toch weer last van wagenziekte krijg. Gelukkig duurt de rit niet heel lang. Tja, en dan sta je bovenaan de berg. Machtig uitzicht. 2 mannen toch aardig zwetend en bibberend. Marianne weet t ook niet meer zo zeker. Maar er is geen weg terug (ja lopend ) dus we gaan ervoor. Ik laat t over me heen komen. Denk dat het toch vooral heel leuk is. En dat is het ook. Ik ging na het van de berg af lopen iets te snel zitten haha. Dat voelde ik al en zag ik op t filmpje (van miriam, uit de groep) terug. Maar het zweven was fantastisch. Het weer was ook ideaal zei de instructeur steeds. Prachtige dag. We zijn erg hoog geweest. Zo'n 2000-2300 meter above sea level. Nou dat zal dan wel. Heb zelfs de top van de Himalaya gezien! Cool. De landing had van mij wel anders gemogen. Omdat ik wel relaxt was en het zo goed ging vond de instructeur het nodig om nog even te stunten voor het landen. Beetje circelen en optrekken. Jeemig, daar werd ik toch een partij misselijk en duizelig van. Eenmaal de benen op de grond ging het wel weer. Aan zijn big smile te zien vond de instructeur het wel grappig. Een deel van de groep landt ergens anders dus ik zag marianne pas weer in het kantoor van de paragliding. Bijna iedereen was blij en euforisch. Marianne had niet echt genoten zoals ze verwacht had en dat is jammer (toch te gespannen gebleven). Maar we hebben het toch maar mooi gedaan en hebben de foto's als bewijs! Ze staan helaas op een cd-rom dus t bekijken moet nog even wachten.
Daarna terug naar t hotel. We hebben best wel trek. Alleen vanochtend gegeten. Na een lekkere tonijn sandwich, jawel, op bruin brood, en ons eigen flesje wijn (nee nog maar de 2de) gaan we even uitputten op ons bed. Heerlijk, even t gevoel verwerken. Na een powernap van een half uurtje gaan we nog even de stad in. Marianne heeft nog niet alle souvenirs gekocht, dus voorruit dan maar. Ons hotel ligt bijna aan de hoofdstraat, 2x links geloof ik, maar we lopen te kletsen en het is schemerig. Nou je snapt het wel zeker, we komen totaal ergens anders uit en herkennen helemaal niets. Op een gegeven moment komen we in een buurtje waar we ons niet echt op ons gemak voelen. Dus snel een drukkere straat uitgezocht. Gelukkig zijn hier veel winkels en meer volk. Winkel in, winkel uit, en we hebben nog steeds niet de buurt bij ons hotel gevonden. Tot het lijkt of we in een rondje lopen en we winkels beginnen te herkennen. En ja we komen op bekend terrein! Ik ben kapot, we hebben wel 2 uren gelopen inmiddels, ik denk dat we wel 5 km in de benen hebben.
We komen bij hetzelfde restaurant aan waar we gister ook gegeten hebben (met een groot deel van de groep). Robert, Miriam en Marshell staan al te wachten. We hadden half 9 afgesproken en zijn dus mooi op tijd (wonder boven wonder, ik verdwaal zelfs in een hotel maar helaas doet marianne het niet veel beter haha).
We eten iets kleins en vertrekken naar ons hotel. Lekker koesen. Morgen weer een lange dag voor de boeg. Onze laatste grote reis hier, we gaan naar Kathmandu en blijven hier 2 nachten.
Nou, oant moarn dan maar weer

Dag 12 Pokhara

Vandaag gaan we de Himalaya in! Eerst nog een gezond ontbijtje met yoghurt, muesli en fruit, want voorlopig weer geen eten (en de maag-darmen wat gevoelig). Verwachtte reistijd 5 uur staat er in de reispapieren maar dat zegt niet zoveel, weten we uit ervaring. We nemen afscheid van de prachtige omgeving en de leuke lodges (en de leuke beestjes). Er is geen plek meer voor in de bus dus we gaan helemaal achterin zitten. Daar waar je de meeste deining voelt. Dat gaat nog leuk worden, de bergpassen zijn erg slecht namelijk. Ut giet oan.

Vanuit Chitwan rijden we al steigend over bergwegen naar Pokhara. Langs diepe dalen en bergrivieren, door schitterende landschappen. Ook veel huisjes langs de bergweggetjes. Niet voor te stellen dat je daar kan wonen. Als je verkeerd je huis uit stapt val je de afgrond in. Niet echt iets voor mij dus. In het dal zien we af en toe een visser op het leisteen zitten. Hoe die daar in godsnaam is gekomen en hoe lang hij daar over gedaan heeft is een raadsel. Ook mooie smalle bruggetjes, van de ene naar de andere kant van de berg, met onder je de afgrond.
Foto's maken lukt niet echt. Net als met in de jeep gister worden we constant heen en weer geslingerd, want de wegen zijn erg slecht. De Phyton in de Efteling is er niks bij! Poeh we krijgen wat te verduren. Het uitzicht uit het achter raam van de bus is vaak nog mooier dan de zij ramen. Jammer dat het raam zo vies is. Het lijkt wel of we op schoolreisje zijn! We schieten in de lach bij wat je vroeger allemaal gebaarde naar de chauffeur achter je. Uuuhhh nee we doen t niet. Net als ik weer geprobeerd heb een foto te maken wat weer niet gelukt is plof ik terug op de bank. Marianne roept nog van: pas op je zonnebril.... te laat. De pootjes liggen eraf. Gelukkig heb ik nog een reserve, in mn koffer dan, die onderin de bus ligt haha. We kunnen er wel om lachen. Ik zeg nog tegen marianne, je had gewoon mn bril moeten pakken jonge, in plaats van te waarschuwen.... (moet toch iemand de schuld hebben).

We doen een koffie/wc stop. Prachtig uitzicht, mooie omgeving. Nog geen 5 minuten geleden zei ik nog dat ik zin had in chocola, dat ik dat wel mis. Vervolgens zegt Ina, we gaan stoppen. Als je chocola wil dan kan dat hier. Hahaha mijn gebeden (?) zijn gehoord. I love it! Geen blokje puur zoals thuis, maar de keuze tussen snicker of bounty. Nou ook prima, voor deze keer.
Daarna nog een stuk door rijden. Gelukkig geen opstopping onderweg. Ina zegt dat ze hier wel eens 2 uren stil gestaan hebben. We hebben mazzel dus (alweer). Als lunch eten we dumplings. Soort deegpakketjes met kip of groente die gestoomd worden. Was lekker maar niet veel. Je zou denken, nu zijn we er bijna. Maar helaas. Omdat we zo vroeg zijn, gaan we in Pokhara eerst een stukje varen (stond voor morgenvroeg op de planning). Tussen de bergen door in de kano. Prachtig. En verkoelend. Daarna de laatste 5-10 minuten en we zijn er. Het is nu inmiddels rond 4 uur (hoezo 5 uren rijden).
We worden als helden ontvangen, krijgen een stip op ons voorhoofd, een klein bloemetje en drankje en gaan naar onze prachtige kamers, met uitzicht op de bergen. Wauw! Ik zei al dat t steeds beter wordt.
Omdat het programma morgen wat anders wordt kunnen we gaan paragliden! Yes, heb ik altijd al willen doen. Ook een stuk minder duur dan in Frankrijk of Kroatië. Er zijn een paar met hoogtevrees (waaronder marianne, maak ook Robert en Marshell) maar die gaan toch. 1 van de oudere dames (bijna 75) gaat ook. Hoe stoer is dat! De vlucht is inclusief film en foto. Ze willen vast thuis (en op t werk) het bewijs zien haha.
Omdat we de vlucht extra bijboeken moeten we weer pinnen (?!?). Daarna gaan we lekker eten, in een Italiaans restaurant. Het eten is heerlijk, ik een lekker stuk gegrilde vis en marianne een lekker stuk vlees. Als toetje een enorm stuk brownie. Bijna een halve taart zeg maar. Daar had je best met 3 personen van kunnen eten. Poeh (helft opgegeten, ja echt waar).
Als we naar het hotel lopen kan ik alleen nog maar aan mn bed denken. Ik kan wel slapen. Op de kamer toch nog even proberen of ik op de wifi kan. Dat lukt me regelmatig (vaak) niet namelijk. Op 1 of andere manier ben ik wel verbonden maar kom ik niet op het aanlog scherm. Vanmiddag al even bij de receptie geweest. 4 mannen ( receptie, technische dienst etc) hebben zich over mijn telefoon gebogen maar niets werkte. Net als ik wil gaan slapen lukt het me (met instructies van internet) Yes! Dan toch nog maar even face-timen. Marianne kletst al honderduit met Ale-jan. Blijft toch bijzonder, dat contact met thuis terwijl je zo ver weg bent. Omdat ik al bed klaar en rete moe ben EN omdat de verbinding hapert zegt Scott: hee mam, ben je dronken? Zeg, je weet toch dat pillen en drank niet samengaan toch? Jee nou dat is dan je zoon hè (blijkbaar zie ik er zo leip uit). Dusss....gesprek afgekapt..... nee hoor, was fijn weer even te praten met Jan en Scott. Na 2 minuten slaap ik (zegt marianne) De wekker staat op 5 uur!!! Morgen weer een zonsopgang, nu aan het Phewameer, met zicht op de Annapurnaketen.

Ik sluit af in Marianne haar stijl want die praat hier echt alles door elkaar. Halve zinnen Engels met Nederlands of Fries, Italiaans (gracia), zelfs Duits. We kunnen er wel om lachen (vooral ik).

Nou arrivederci...

Dag 11 Lumbini

Dag 11 Lumbini
Gisteravond na het diner nog even op de veranda gezeten met Wil, Anneke en Marshell. Was gezellig.
Ik heb een goede nacht gemaakt. Marianne niet helaas maar ze was niet de enige hoorde ik vanochtend. Toch een aantal dames die bang waren voor beestjes en de geluiden waardoor ze te alert bleven om te slapen. Gelukkig heb ik daar geen last van. Ik word net als thuis voor de wekker wakker dus heb heerlijk in alle rust en stilte op de veranda gezeten. Het is s morgens ook nog heerlijk koel. Dit is mijn zen momentje, genieten dus.
Bij het ontbijt yoghurt en muesli. En appels (ja we gaan ze schillen natuurlijk, wash it, cook it, peel it or leave it principe) Jawel! Nu kan mij dag niet meer stuk. Eindelijk weer vezels. Dit beloofd een top dag te worden ?.
Na het ontbijt lopen we naar de rivier en gaan we in de kano's. Het is hier zo mooi, groen en stil. Ik geniet hier echt van. Op het water, met de geluiden van de natuur, het kabbelende water. Dit is voor mij, tot nu toe, het mooiste onderdeel van de reis. We zien kingfishers vogels. Smalbek krokodillen (viseters), roofvogels en prachtige natuur. We stappen aan land uit en gaan te voet verder. Meer dan de helft van de groep gaat de optionele safari doen (3 uur lang) maar wij hebben besloten dat we even een momentje van rust in lassen. Heerlijk bij onze lodge zitten en relaxen. Er zijn ook mensen die het stadje in gaan en gaan shoppen. Maar dat hebben wij gisteravond al gedaan en we gaan ook nog naar Pokhara en Kathmandu. Dus dat shoppen komt wel goed. Rond 1 uur gaan we lunchen en vanmiddag gaan we de safari doen, van 4 uur lang. Deze zat bij de reis inbegrepen.

Om half 2 in de bus voor de safari. We rijden naar de rivier om met de kano naar de opstap plaats voor de jeep te gaan. We hebben 3 jeeps en wij rijden voorop. Ik ben benieuwd of we überhaupt iets zien. Het is op het heetst van de dag (we hebben een hoedje mee, net als echte toeristen) dus de wilde dieren zullen wel siësta hebben. In Afrika hebben we ook safari gedaan en dan was heel vroeg, bij zonsopgang. Maar goed, we zullen het zien.
De eerste 2 uur zien we niet veel; geen wilde dieren in ieder geval. Wel herten, pauwen, kingfishers en een zwijn. We zijn teleurgesteld. Dan een stop, plassen in squad houding boven een gat. Lekker makkelijk, dus. Maar goed, je bent t even kwijt nou. Daarna op de terugweg, nog 2 uur te gaan. We hopen nu wat meer te zien anders balen we echt (en moeten we t verdriet wel weg drinken haha ). En gelukkig, we zien een 2x een bruine beer, neushoorns (inclusief baby), maar helaas geen tijger. Die is wel gespot vandaag zegt de ranger (jaja). Het is nu een stuk koeler dan op de heenreis. Sjee, wat was t heet zeg, geen zuchtje wind. Ik kan me zo voorstellen dat de wilde dieren ons uitlachen in de schaduw. Domme toeristen ?.
Daarna weer in de kano en terug naar het hotel. Nu ff bijkomen, onder het genot van een koud wijntje (kleine flesjes van de ah) dan straks ff eten. En voor je t weet is t weer tijd om te slapen. Morgen vertrekken we naar Pokhara. Het schiet nu op. Maar we genieten nog volop.
Tot morgen maar weer. Ben benieuwd naar ons nieuwe hotel. ?

Ps foto's volgen maar de wifi is slecht

Dag 10 Lumbini

Dag 10 Lumbini
Vanochtend niet heel vroeg opgestaan. Zeg maar uitslapen in vergelijking met de eerdere dagen. 7 uur de koffers beneden en 8 uur vertrekken naar de geboorteplaats van Siddharta Gautama, beter bekend als de latere Boeddha. We hebben aardig goed geslapen ondanks de enorm harde matrassen. Gisteravond nog even met mijn lief ge-face-timed omdat hij jarig was (en ik er voor het 2de achter eenvolgende jaar niet ben op zijn verjaardag). Zoals ik al eerder zei krijg ik steeds meer moeite om het ontbijt naar binnen te werken. Waarschijnlijk ook omdat we iedere avond vrij laat eten en dan ook vrij snel gaan slapen omdat we zo vroeg op moeten. Hierdoor lijkt het net of we constant zitten te eten. Maar dat is absoluut niet het geval. Er zitten zoveel uren tussen de maaltijden dat mijn maag wel gekrompen MOET zijn. Daar komt nog bij dat het hier toch aardig heet is (30+), we veel reizen, veel curry's eten en veel te weinig (naar mijn maatstaven) bewegen. Desondanks heeft nog niemand in onze groep (van 24) reizigersdiarree gehad. Afkloppen dan maar. Dit is slechts een feit.
Dus het ontbijt erin. Veel van hetzelfde, eieren, witte toast, bananen (soms fruit) pannekoekjes, wentelteefjes (soort van) en nog wat warms zoals gebakken aardappeltjes en iets met curry. Dus, toch maar eten (maar zin in yoghurt met fruit en muesli of smoothie).
We rijden naar de geboorteplek van Boeddha. We zien tempels, veel monniken en toeristen, gebeden en natuurlijk de wapperende vlaggetjes. Prachtig en indrukwekkend om te zien. De boom waar Boeddha onder zat te bidden en waar hij verlichting zocht is volgehangen met prachtig gekleurde vlaggetjes. Er omheen zitten monniken te bidden, luisterend naar de chipmunck eh hoofdmonnik die het gebed hardop voorleest. Het is erg rustgevend. Mooie foto's gemaakt ook (verwacht ik, als mijn Canon goed ingesteld is door iemand uit de groep). Daarna geld pinnen (alweer? ja ook voor de souvenirs hoor). Het is niet zo dat we zoveel wijn drinken (eerder bier wat soms net zo duur, zo niet duurder, als de maaltijd is). Onze fles wijn reist nog steeds met ons mee. Tot nu toe geen koelkast op de kamer gehad. Anderen wel, dus het heeft zo moeten zijn denk ik.
Nu hebben we het eindelijk voor elkaar. De bus waarin we rijden heeft een koelkast. Daar staat onze fles nu in te koelen. Dus zodra we straks in ons nieuwe hotel zijn, kunnen we er 1 drinken. Eindelijk hè Marianne?
We rijden nu dus door de heuvels richting het Chitwann National Park. Daar blijven we 3 dagen. Ik zit nu dus in de bus mijn verhaal te typen zodat ik t later kan knippen en plakken. Dit spaart tijd en ik weet me meer te herinneren (tja 50+).
Het is hier een stuk rustiger en schoner dan in India. Betere huizen, meer groen, minder vuil op straat. Nog even een "ik sta op knappen stop" dus in de bosjes plassen en we komen aan in het Chitwann National Park. Het is hier prachtig! Groen en stil. Heerlijk, wat een verademing met India. We gaan genieten hier. Wat gaat het toch snel. We zijn al over de week heen dus we moeten ook genieten. Na het inchecken en het bewonderen van onze lodges (echt prachtig) gaan we een wandeling maken om olifanten en/of neushoorns en/of krokodillen te zien. We zien niet heel veel want er lopen teveel toeristen rond diep te veel lawaai maken. Zo jammer dit. Maar desondanks een heerlijke wandeling gemaakt. Daarna nog ff shoppen, souvenirs kopen en weer terug naar de lodges. Ons wijntje is inmiddels koud! Heerlijk. Eindelijk kunnen we t opdrinken. Op onze veranda lekker een wijntje drinken. Marianne is happy en ik ook haha. Daarna met de groep eten. Er is iemand jarig dus Ina heeft een taart geregeld. Lekker toetje dus!
Nu nog ff buiten zitten en dan heerlijk koesen. Als we geen last van spinnen hebben tenminste. Ik zag een spin op mijn bed maar voordat ik m kon pakken schoot die weg. Marianne staat stokstijf in de kamer haha. Zo'n schijterd ook. Net als een paar van de mannen hier die bang zijn voor alles wat kruipt. Ik ben benieuwd of Marianne slaapt vannacht. Ze slaapt ook nog onder het raam....
Morgenvroeg een boot tochtje, danin de rust. S middags safari en voor de rest zien we t wel. Het beloofd een lekkere dag te worden!

Oant sjen x

Dag 9 Nepal

Lumbini / Nepal
Dag 9

Vandaag is de dag dat we naar Nepal gaan! Natuurlijk weer vroeg opgestaan (maar we beginnen eraan te wennen en ik ben gelukkig een ochtendmens). Om 6 uur moeten de koffers beneden zijn. Daarna is er tijd om te ontbijten. Er zitten al een aantal mensen van onze groep maar ik zie ze niet eten. Blijkt dat het ontbijt nog niet klaar is. Ina gaat helpen in de keuken zodat het wat sneller gaat allemaal (multi functionele reisleidster ). We hebben tenslotte een lange reisdag voor de boeg. We reizen van India naar Nepal. Woop woop . Van de drukke chaotische stad naar de natuur met al zijn mooie en indrukwekkende uitzichten. Ik heb ook meer met de natuur moet ik zeggen (Marianne ook) maar het is goed geweest om ook de andere kant mee te maken. Wat dat betreft is het goed geregeld. Van de drukte naar de rust. Heerlijk! Het ontbijt gaat moeizaam naar binnen. Witte toast met jam (zal ik thuis nooit eten) een gebakken eitje, een soort yoghurt (maar andere textuur en klonterig) met banaan, thee en een sapje. Het duurt even voor we weer eten krijgen dus je moet toch wat. Nog even de hotelkamer checken en dan ff gaan we echt. Ik was al een paar keer gestoken door een steek mug op de kamer en ik heb ze wel zien vliegen in de badkamer (en doodgeslagen) maar als ik 1 van de kussens in de stoel naast mijn bed op til komt er een hele zwerm stekers te voorschijn (wel 10). Potverdorie,  ik heb er vannacht wel 1 horen zoemen maar hoop toch niet dat ik zo vaak gestoken ben. Ik heb natuurlijk niet mn hele lijf ingesmeerd met deet en s nachts draag je hier niet zoveel. Oeps. Anyway de kamer was helemaal leeg dus we kunnen met een gerust hart vertrekken.
We rijden door de stad naar het platteland. Wat een verschil zeg. We zien veel van dezelfde kraampjes langs de kant van de weg, koeien, buffels, fietsers, brommers. Het is net theater in de bu zoveel is er te zien.. Wij zitten voor in de bus en hebben het volle zicht op de rijstijl hier. Haha dat is niet altijd goed voor onze gezondheid moet ik zeggen maar het begint te wennen.
Na een paar stops onderweg komen we aan bij de grens. Wij moeten ons melden bij de grenspost van India, onze gegevens opschrijven en onze paspoorten afgeven. Hoezo bureaucratie. Maar het gaat nog redelijk snel. Volgens Ina ging de reis ook super snel. Dat is wel eens anders. Komt waarschijnlijk doordat het de dag na Holi is. Treffen wij het even. De reis was lang genoeg. Nu zitten we in het hotel. Morgen gaan we naar Lumbini naar het Chitwann National Park. Wilde dieren bekijken. We hebben er zin in.....